Tekst Litanii         

LITANIA DO MATKI SŁOWA BOŻEGO - KOMENTARZ DO WEZWAŃ
Przybytku Słowa na ziemi

Przybytku Słowa na ziemi 
Księgo, zapisana Słowem
Panno Słowem brzemienna
- Matko Słowa, módl się za nami.

„Słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami” – mówi św. Jan w kulminacyjnym miejscu Prologu do swojej Ewangelii. Słowo Przedwieczne stało się ciałem w Maryi i z Maryi – z Jej ciała. W ten sposób Maryja stała się miejscem przebywania Boga na ziemi, a więc stała się świątynią – przybytkiem. Postaram się zwrócić uwagę na niektóre aspekty tego faktu, związane z interesującym nas wezwaniem „Matka Słowa”.

Miejscem wybranym przez Boga Jahwe, jako swój przybytek na ziemi, była świątynia jerozolimska. Była ona kontynuacją „Namiotu Spotkania”, przenośnej świątyni, jaką Bóg polecił zbudować Izraelitom po wyjściu z Egiptu. W księdze Wyjścia czytamy: „Umieścisz przebłagalnię na wierzchu arki, w arce zaś złożysz Świadectwo, które dam tobie. Tam będę się spotykał z tobą i sponad przebłagalni i spośród cherubów, które są ponad Arką Świadectwa, będę z tobą rozmawiał o wszystkich nakazach, które dam za twoim pośrednictwem Izraelitom” (Wj 25, 21-22).

Centralnym elementem Namiotu Spotkania, swoistym tronem Bożym, była Arka Przymierza. Nazywana też „Arką Świadectwa”, bo zostały w niej złożone kamienne tablice z tekstem Dekalogu. To one są „Świadectwem” Przymierza Boga ze swoim narodem. Jak każde inne świadectwo, na przykład szkolne, czy świadectwo własności, są one znakiem innej, o wiele szerszej, rzeczywistości. Świadectwo szkolne jest znakiem wszystkich, często wieloletnich, trudów ucznia. Złożone w Arce Świadectwo Dekalogu jest znakiem Przymierza, ale również całej historii zbawienia, czyli Biblii – słowa Bożego. Maryja staje się nową „Arką Świadectwa”. Nosi w sobie już nie kamienne tablice lecz Wcielone Słowo Ojca.

Zatem Arka jest nośnikiem słowa. Uprzywilejowanym nośnikiem słów są książki. Święty Paweł mówi o chrześcijanach w Koryncie: „Powszechnie o was wiadomo, żeście listem Chrystusowym dzięki naszemu posługiwaniu, listem napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego; nie na kamiennych tablicach, lecz na żywych tablicach serc” (2Kor 3,3). Wiara Koryntian była na tyle czytelna, że stali się oni dla otaczających „słowem żywym”. Ten obraz jeszcze bardziej pasuje do Najświętszej Maryi Panny. Stała się ona czytelną księgą, nie tylko ze względu na świadectwo świętego życia, ale przede wszystkim, że przez wcielenie w Niej, jak w księdze, „zapisało” się Słowo Przedwieczne. Z tego powodu Orygenes nazywa Ją „nawoskowaną tabliczką”, na której Bóg może pisać to czego zapragnie. Zaś liturgia wschodnia „Księgą, w której Ojciec zapisał swoje Słowo”.

Przyjrzyjmy się jeszcze ostatniemu wezwaniu: „Brzemienna Słowem”. Wiemy, że Maryja była brzemienna Słowem Przedwiecznym w sensie fizycznym. Przez przyjęcie słowa objawienia była również „brzemienna” w sensie duchowym. W tym drugim sensie możemy być Jej naśladowcami. Zacznijmy wyjaśnienie tej kwestii od przykładu negatywnego. W Psalmie 7 czytamy: „Oto [tamten] począł nieprawość, brzemienny jest udręką i rodzi podstęp” (Ps 7,15). W tym krótkim wersecie przedstawiony jest cały ponury proces dojrzewania zła w człowieku. A przecież wszystko zaczyna się od przyjęcia jakiejś informacji, czyli słowa. Ono jest jak ziarno, które poczyna się w nas i rośnie, napełnia nasze myśli, jak płód brzemienną kobietę. W końcu doprowadza nas do realizacji zamiarów. Dlatego ważne jest, czym się napełniamy.

Święty Paweł przywołuje chrześcijan w Kolossach: „Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem” (Kol 3,16). Są to niezwykle ważne słowa dla naszej werbistowskiej duchowości. Bardzo często powtarzamy słowa modlitw arnoldowych: „a Serce Jezusa niech żyje w sercach ludzi” i „Niech żyje Święty Trójjedyny Bóg w sercach naszych”. Ten proces zamieszkiwania w nas Boga, nie zła i grzechu, rozpoczyna się od przyjęcia słowa Bożego, napełniania się słowem, posłuszeństwa słowu. Przykład Maryi doskonale ten proces ilustruje. Niech będzie zatem naszym natchnieniem.

Dariusz Pielak SVD